Dom w mieście Warszawa

Położenie i charakter działki, miały spory wpływ na kształtowanie bryły i położenia budynku. Moim zadaniem było stworzenie domu aktywnej rodzinie, oczekującej ścisłej prywatności w miejskim otoczeniu. Początkowe, jak się wydawało, utrudnienia, niemałe obniżenie działki względem otaczającego terenu i sąsiadów oraz obecność sporej ilości pomnikowych dębów, paradoksalnie ułatwiły nam zadanie. Dom będący murem od strony ulicy otwiera się na ogród by w pełni zwrócić się ku wnętrzu. To wnętrze mocno powiązane z zielenią stanowi strefę, dostępną mieszkańcom i dopuszczonym gościom. Wewnętrzne atria doświetlają i pozwalają rozdzielać funkcje i przestrzeń, zacierając granice wnętrze/zewnętrze. Funkcjonalnie dom jest zestawieniem części wspólnej, rodzinnej, tej dostępnej strefy publicznej położonej w parterze w bezpośrednim styku z przyrodą z niezależnymi mieszkaniami strefą prywatną usytuowaną na piętrze. Każdy z domowników ma dostęp do własnego tarasu lub atrium, dzięki czemu zwraca się ku zewnętrzu, z pomocą ścian czy drewnianych ruchomych żaluzji regulując zakres prywatności. Wnętrza kształtowały bryłę budynku, a architektura określiła ich granice. Dobór materiałów ograniczył się do prostego zestawienia: kamienia, drewna, betonu i naturalnych tkanin. Najciekawsze efekty znajdujemy na styku tego co zbudowane (dom) i zastane (przyroda). Bez mieszkańców ten dom by nie żył ale i nie zostałby stworzony w takiej formie.

Finalista plebiscytu Życie w architekturze 2015-2019.